زبان های برنامه نویسی هم مانند زبان هایی که ما به صورت روز مره برای ارتباط با اطرافیان استفاده می کنیم ، برای ایجاد ارتباط استفاده می شوند.
ماشین های امروزی که ما طراحی کرده ایم فقط و فقط زبان خودشان یعنی همان صفر و یک را می فهمند یعنی یک سیگنال یا وجود دارد و یا وجود ندارد. اما درک این زبان و منطق برای انسان خیلی دشوار خواهد بود و اگر بخواهیم تلاش کنیم که به زبان ماشین حرف بزنیم ساعت ها و روزها طول خواهد کشید که یک عبارت کوتاه را به ماشین حالی کنیم. از این رو دانشمندان و صاحب نظران این فن تصمیم گرفتند با خلق ابزارهایی هر چه می توانند زبان ماشین را به زبان انسان نزدیک کنند برای اینکه سرعت رشد و توسعه نرم افزارها هرچه بالا و بالاتر برود. این تلاش ها منجر به ابداع کامپایلر ها و مفسر ها شدند که در حالت کلی پل ارتباطی زبان انسان و ماشین را به وجود آوردند.
اما می رسیم به سوال موضوع مقاله که واقعا کدام زبان بهتر است؟
چه کسی می تواند بگویید که زبان فارسی بهتر است یا انگلیسی و یا عربی ، اگر با دید ریز بینانه به هر یک از زبانهایی که امروزه مردم دنیا توسط آنها با یکدیگر صحبت می کنند خواهیم دید که اکثر زبانهای توسعه یافته و امروزی در بیشتر پارامترها امکانات و ابزار های یکسانی را ارائه می دهند برای مثال در تمامی زبانها ابزاری وجود دارد که توسط آن به دوستت حالی کنی گرسنه هستی پس اگر دقیق تر نگاه کنیم هر کسی در دنیا با هر زبانی نهایتا عبارات و ابزارهایی در دسترس دارد که بتواند نیاز های خودش را رفع کند و کسی در زبان خودش کمبود عبارت ندارد.
زبانهای برنامه نویسی توسعه یافته و مدرن هم به همین شکل هستند هر کدام برای حل مسائل گوناگون ابزارهای خاص خودشان را دارند و نهایتا نیاز کاربران را به گونه ای مرتفع می سازند
پس به جرات می توان گفت که در اکثر موارد اصلا مهم نیست که شما از چه زبانی استفاده می کنید بلکه فقط و فقط دو مسائله در برناه نویسی اهمیت دارد:
- میزان تسلط شما به زبان و ابزاری که استفاده می کنید
- میزان خلاقیت شما در استفاده از توانمندی های زبانی که استفاده می کنید.
مطلب را با یک مثال جمع بندی می کنیم. زبان ها فقط ابزار هستند این شعرا و ادبا هستند که با همین عبارات و جملات ساده موجود در هر زبان شعرها و متون زیبا و جاودانه می سازند.
